Thailand deel I

Het is alweer een aardig tijdje geleden dat we een update hebben geplaatst. De afgelopen 3 weken hebben we heel wat rondgereisd door Thailand. Op het moment dat ik dit schrijf zitten we op de luchthaven van Chiang Mai te wachten op het vliegtuig die ons naar een volgend avontuur zal brengen… maar nu eerst Thailand:

Bangkok (26 december t/m 29 december)
Op 26 dec (2de kerstdag) komen we om laat aan (22.00 uur) in Bangkok. We nemen een van de vele beschikbare taxi’s naar ons hotel. Het hotel ligt op loopafstand van het gekke en drukke Khao san road, waar het ’s avonds helemaal is afgeladen met toeristen, verkopers en ladyboys. We nemen een kijkje in een straat rond middernacht op zoek naar khao san road. Helaas konden we hem niet winden en lopen wat door een andere straat maar er is weinig te beleven.

De volgende ochtend staan we vroeg op om de stad te verkennen. We willen via de rivier naar China Town lopen. Toen we op de hoek van de straat onze plattegrond openvouwde om onze route te bepalen, kwam een vriendelijke Thai vragen of hij ons kon helpen. Hij legde uit hoe we het snelst bij de rivier komen. Daarna omcirkelde hij met zijn pen op onze kaart verschillende tempels in Bangkok. Hij vertelde dat we geluk hadden dat we juist vandaag in Bangkok waren, omdat het een speciale dag was en alle entreeprijzen alleen vandaag lager zijn dan normaal. Net toen ik me aan het bedenken was dat ik het wel opvallend vond dat hij met een pen klaar in zijn hand stond om de weg te wijzen, en dat ik zeker wist dat het vandaag geen “special day” was, werd duidelijk wat zijn bedoeling was. Hij raadde ons aan om een tuktuk te pakken en een tripje langs de omcirkelde tempels te maken. We zouden alleen de tuktuks moeten nemen met een gele vlag op het dak. De tuktuks met gele vlaggen krijgen volgens de (steeds minder sympathieke) Thai, gratis benzine van de overheid en daarom nemen ze je voor slechts 20 Bath (50 eurocent) voor een halve dag mee op pad …. En verdraaid daar kwam net “toevallig” zo een tuk tuk aanrijden. De Thai probeerde ons de tuk tuk in de praten. Toen we dit weigerde wist de Thai niet hoe snel hij weg moest komen. Als we in die tuktuk waren gestapt dan waren we (zo hoorde we later) meegenomen naar allerlei souvenirwinkeltjes waarvoor de chauffeur provisie krijgt als hij toeristen brengt. Blijkbaar is deze provisie zo hoog dat er hele toneelstukjes worden opgezet om toeristen op deze manier mee te lokken.
Na deze korte onderbreking liepen we door naar de rivier. Hier werden we onderweg een aantal keer aangesproken door verschillende Taaien die beweerde dat we niet de niet verder konden lopen, omdat er een zware demonstratie aan de gang zou zijn, of omdat de weg opgebroken was, of dat we de verkeerde kant opliepen (zonder dat ze wisten waar we heen liepen) je kan t zo gek niet bedenken. Ook dit zijn fabeltjes om ervoor te zorgen dat wij onze route veranderen, waarschijnlijk richting hun winkeltje of tuktuk.
Toen langs het Grand Palace liepen werden we aangesproken door een Thai die zei dat we niet de juiste kleding aanhadden (slippers, korte broek etc) om de tempel te bezoeken. We vertelde de man dat we daar ook niet naar toe wilde en dat we onderweg waren naar China Town. De man vertelde dat hij leraar is en dat zijn school kinderen op dit moment op schoolreisje zijn in het paleis. Daarna wist hij nog wel wat tempels op te noemen die we echt moesten bezoeken, hij omcirkelde ze onze plattegrond, terwijl Peter en ik elkaar lachend aankeken)…. En voilà daar kwam weer een Tuktuk met een gele vlag aanrijden…
Toen op een volgende straathoek een man met een pen in zijn had naar ons toekwam en de weg wilde uitleggen, antwoorde we beide in koor. No Tuktuk!

Vervolgens hebben we te voet Chinatown ontdekt, hebben we een overheerlijke Thaise massage genomen en zijn we ’s avonds weer een kijkje gaan nemen bij Khao san road. Deze was van links naar rechts, van boven naar beneden helemaal afgeladen met feestende toeristen. Hier hebben we ff een drankie gedaan.

De volgende dag zijn we weer vroeg opgestaan. Het was een speciale dag want Dj Dominique zal vanaf vandaag enkele weken met ons mee reizen door Thailand. ’s ochtends bezoeken Peter en ik nog eerst ff Grand Palace in de juiste kledij, een enorm mooie tempelcomplex in Bangkok wat zeker het bezoeken waard is. ’s Middags pakken we de taxi naar het vliegveld om Dominique op te halen. Het is erg leuk om na een maand weer een bekende uit Nederland te zien. De rest van de dag laten we Do “rustig” aan Thailand wennen. We blijven nog een nachtje in Bangkok en vliegen de volgende dag via Ko Samui, naar Ko Phangang.

Ko Phangang 29 december t/m 3 januari
Oud en nieuw vieren we op fullmoonbeach in Ko Phangang. Op dit eiland hebben we voor een week een 5-persoons bungalow geboekt met Dominique en nog twee andere vrienden van Peter. De reis naar Ko Phangang duurt al met al vrij lang. Het vliegtuig heeft wat vertraging. We moeten 2 uur wachten op de boot van Ko Samui naar Ko Phangang en ons hotel ligt vrij ver van de haven van Ko Phangang, waardoor we uiteindelijk bijna 10 uur over dit tripje doen. Als we bij de bungalow aankomen arriveren Maurice en Lennart ook snel (zij kwamen vanuit Ko Phi Phi). Het is echt gezellig om weer met een groepje bekende bij elkaar te zijn. Hierdoor geïnspireerd besluiten we alvast een voorproefje te nemen op oud en nieuw en gaan we naar Fullmoonbeach. Omdat het over 2 dagen oud en nieuw is, zijn vrijwel alle hotels op het eiland volgeboekt Er worden de 31ste zo’n 50.000 man op het strand verwacht. Daarom is het vanavond ook erg druk en gezellig op het strand, wat resulteert in een avond om nooit meer te vergeten.

Het strandje bij onze bungalow is adembenemend mooi. Echt zoals je deze in reisbrochures ziet. Hier zonnen we dan ook twee dagen voordat het oud& nieuw feest losbarst. Oudjaarsavond geeft een raar gevoel. We weten wel dat het de laatste avond van het jaar is, maar door de temperatuur is dit toch erg lastig voor te stellen. 2 vrienden van Maurice en Lennart sluiten ’s avonds aan bij de groep. Ook 2 Haagse meiden die Dominique kent (en die hij hier toevallig tegen t lijf liep) gaan met ons mee op stap. Zo komt het dat we uiteindelijk met een groep van 9 Hagenezen op het strand van Thailand oud en nieuw vieren. We beschilderen ons met fluoriderende verf, zoals op de fullmoonparty’s een gewoonte is, en gaan richting het strand. Onderweg is het al een grote gekte. Iedereen is uitbundig, of ligt al dronken en uitgeteld op straat. Omdat het hele strand al afgeladen is, besluiten we naar een barretje te lopen die uitzicht heeft over heel het strand. Om 00.05 uur komen we er door het adembenemende vuurwerk achter dat het nieuwe jaar al begonnen is. Vervolgens mengen we ons tussen de feestende mensenmassa op het strand om het nieuwe jaar goed in te luiden.

De dagen na oud en nieuw beginnen qua weer niet al te best. Het regent pijpenstelen en het is geen moment van de dag droog. Aangezien we ons toch niet al te fit voelen door het feestje van de vorige avond is dit vandaag geen probleem. We gaan met zijn alle in het restaurant van het hotel zitten waar ze tot ons grote genoegen BVN (omroep voor Nederlanders en Belgen in het buitenland) hebben. We vallen net met onze neus in de boter, aangezien de wereld draait door een jaaroverzicht heeft met alleen maar lachwekkende filmpjes, gevolgd door de oudjaarsshow van Yoep van het Hek.

De volgende dag regent het weer de hele dag. Nadat we ondanks de regen toch maar lekker in de zee hebben gezwommen checken we het weerbericht voor de aankomende dagen. Helaas wordt er voor de aankomende dagen alleen maar regen voorspeld. Daarom besluiten we met zijn drieën om 2 nachtjes eerder dan verwacht onze spullen te pakken en richting Ko Phi Phi te gaan. Een eilandje aan de westkust, waar de weersvoorspellingen er bijzonder goed uitzien.

Ko Phi Phi (3 januari t/m 6 januari)
Vanaf Ko Phangang nemen we de boot naar het vaste land. Hier pakken we de bus waarna we na een rit van 3 uur aankomen in Krabi. Vanaf hier is het nog 2 uur varen naar Ko Phi Phi. Gelukkig hebben we van te voren een hotel/hostel geregeld want alle slaapplaatsen op het eiland blijken bij aankomst volgeboekt. We lopen (op fietsen na de enige vervoersmogelijkheid op het eiland) naar ons hotel die zich op een heuvel bevindt. Bij aankomst op het eiland moesten we 20 Bath (50 eurocent) betalen voor het schoonhouden van het eiland. Onderweg naar het hotel vragen we ons sterk af wat ze met dit geld doen. Overal liggen vuilniszakken langs de kant van de weg en op sommige plekken ziet het water blauw groen en is de stank ondragelijk.
Op het eiland lopen ontelbaar veel katten rond. Allemaal zijn ze heel aanhankelijk. Bij ons hotel hebben ze een nestjes kittens van 2 maanden die steeds met zijn zessen bij ons komen liggen. Hierdoor missen we onze Rio heel erg. Wat ons opvalt is dat veel katten en zelfs sommige van de kittens in Vietnam, Cambia en Thailand een stuk van de staart missen, of een knik in de staart hebben. Wat blijkt, een kat met een geknakte staart brengt geluk aan zijn eigenaar. Ik wil niet weten hoe ze die knik in de staart van de beestjes maken…maar als ik het zou zien gebeuren, weet ik zeker dat de eigenaar al het geluk van de wereld nodig heeft…
Het strand van Ko Phi Phi is erg mooi. Het eiland schijnt nog veel mooier geweest te zijn voordat de Tsunami hier een groot deel van het eiland heeft weggevaagd. Alle gebouwen zijn opnieuw opgebouwd. Toch best raar om voor te stellen dat zoiets verschrikkelijks op deze plek mooie plek heeft plaatsgevonden.
S avonds lopen we tegen een barretje met een boksring aan. In deze bar worden mannen en vrouwen uit t publiek uitgedaagd om tegen elkaar te vechten. In ruil voor deze dappere prestatie krijgen de deelnemers een bucket (een emmer vol met een mixdrankje). Omdat Peter in Nederland regelmatig boks lessen neemt spoor ik hem aan om zichzelf op te geven voor een wedstrijdje…Peter twijfelt nog, maar nadat we 3 klungelachtige potjes hebben gezien, weten we dat het niveau zeer laag is, en dat het meer om de lol en de bucket gaat, dan om het vechten. Peter wordt in een boksbroek gehesen en wordt mee de zaal in genomen op zoek naar een geschikte tegenstander.

Tijdens het zoeken hebben twee jongens min of meer gereageerd die zich op wilde geven, maar na het zien van Peter haken zij toch af.
Dat is alvast 2-0. Vervolgens durfde een grote zwaar gespierde jongen (die 2x zo breed is als Peter) het wel aan…oepsie…. Peter stond al met 1 been in de ring en kon moeilijk meer weigeren.
Ik nam mijn taak als cameravrouw, coach en boksvrouw serieus en rende de zaal door om mijn man te ondersteunen. Al snel bleek de reus die Peter tegenover zich had, een echte bokser te zijn….nog een keer oeps. Mijn lieve vriendje hield zich sterk en wist de reus een aantal keer goed te raken. Na een spannende pot waar de anabool met de techniek van BOB SEPP peter op de grond duwde werd de partij uiteindelijk aan de anabool gegeven.

De volgende dag boeken we de “budget snorkeltour” waarmee we 5 verschillende strandjes van Ko Phi Phi bezoeken. Hier kunnen we zwemmen en snorkelen inclusief een bucket als afsluiter . Gezien de naam en de prijs van de van de trip (300 Bath, E 7,50) hebben we niet al te hoge verwachtingen. De tour blijkt achteraf geweldig en is het geld meer dan dubbel en dwars waard. We varen langs de mooiste strandjes van het eiland. Het eerste strandje is Monkey beach, wat zijn naam eer aan doet. Op het strand stikt het van de aapjes die maar al te graag worden gevoed door de toeristen. We zien dan ook verschillende toeristen die door de snelle aapjes beroofd worden van het eten dat zij een voor een aan de aapjes hadden willen uitdelen. De aapjes worden opvallend enthousiast van frisdrank in flesjes. Ze schroeven zonder moeite de dop van het flesje en klokken deze in een paar tellen achterover. Ik hoop maar dat de aapjes regelmatig hun tandjes poetsen na al die liters frisdrank die ze iedere dag voor de kiezen krijgen.
Het snorkelen is erg leuk. Het koraal is niet heel bijzonder, maar de gekleurde visjes zijn prachtig. Na het snorkelen komen we aan op het strandje waar The Beach (jaja met Leonardo DiCaprio) is opgenomen. Omdat het al wat later op de dag is, is het strand vrijwel leeg. De omgeving is sprookjesachtig mooi. Na deze mooie ervaring varen we terug. Deze terugweg gaat gepaard met een zonsondergang, een bucket met rum-cola, en heel veel opspattend water waardoor we doorweekt, een beetje tipsy, maar heel voldaan de trip afsluiten.
Na enige twijfel heeft Dootje besloten dat hij vanavond ook een bokswedstrijdje wil spelen. Eric een jongen (borat look a like) uit Kazachstan die we hier op Phi Phi hebben ontmoet wil ook mee doen. Er werd voor ieder een boks maatje gezocht (geen van beide een eerlijke match). Na afloop waren de mannen gesloopt, wat betekende dat ik 2 buckets samen met Peter moest leegdrinken. Deze stand van deze wedstrijd is 2-0 voor de buckets. Toch wel gaaf om 1 keer gedaan te hebben. Ook dit is van Peters To Do list afgestreept.

Phuket 6 januari t/m 9 januari
De volgende dag gaan we met de boot naar Phuket wat slechts op een 2 uurtjes varen van Ko Phi Phi ligt. Op de boot worden veel te veel mensen toegelaten wat duidelijk wordt als de boot bijna in de haven aankomt. Iedereen is alvast naar voren gelopen om zo snel mogelijk de boot te kunnen verlaten. Aan het begin van de boot liggen alle backpacks en koffers opgeslagen. We staan opgevouwen tegen de koffers aangedrukt te wachten totdat de boot aanmeert, totdat ineens een Italiaanse vrouw zich tussen de mensen massa heen wringt, mij opzij duwt en op de plek waar ik stond gaat staan. Vervolgens begint ze aan alle bagage te trekken. Ik vraag haar wat haar bedoeling is, omdat er 0,0 ruimte is om een koffer tussen haar en mij in te plaatsen. Vervolgens komt haar man eraan die mij vraagt opzij te gaan omdat hij zijn koffer wil pakken. Ik zeg dat dat niet gaat en dat hij net zoals iedereen maar even moet wachten. Meneer gaat tekeer dat hij betaald heeft om als eerste van de boot te mogen en dat alle mensen die voor hem staan (zo’n 200 man) opzij moeten gaan. De man gilt tegen de Thaise vrouw aan wie hij geld heeft gegeven dat ik niet opzij wil gaan…en dat zij moet komen helpen. De Thaise vrouw wringt zich door de massa heen, haalt de koffers van de Italianen van onderuit de stapel, waardoor alles half omvalt en zorgt er uiteindelijk voor dat de Italianen toch hun koffer krijgen…. Hierdoor staat iedereen met ingehouden adem plat tegen elkaar aangedrukt het laatste stukje te wachten. De Thaise vrouw ziet gelukkig zelf ook wel in dat het niet gaat lukken om alle 200 voorgangers opzij te duwen en zegt tegen de Italianen dat ze de rest zelf maar moeten uitzoeken. De Italianen stappen uiteindelijk 30 sec eerder van boord dan wij…
In Phuket aangekomen besluiten we bij het zwembad van het hotel te relaxen. Al snel merken we op dat er alleen maar alleenstaande oude mannen rondom het zwembad zitten. Op een of andere manier voel ik me er daarom ongemakkelijk bij om in mijn bikini rond te huppelen…. Hoewel deze mannen niet voor Hollandse vrouwen komen, voelen ze zich iig aangetrokken tot jong tot zeer jong…uiteraard val ik onder de laatste categorie ;)

Als we tegen de avond opzoek gaan naar een leuk restaurantje komen wel een Nederlandse tent (soort frietje van Pietje idee) tegen. Uiteraard worden de mannen gelokt door de plaatjes van frikadellen en kroketten, dus hier eet ik samen met 2 (vooral Peter) erg blije mannen ons eerste Hollandse avondmaal. S avonds bekijken we het nachtleven van Patong. Er is een grote brede straat met alleen maar barretjes. In iedere bar hangen er vrouwen in palen, die over het algemeen met een ongeïnteresseerd gezicht totaal off-beat staan te dansen. Dominique wordt door een Thais meisje uitgedaagd om een potje 4-op een rij te spelen. Als het meisje wint, moet hij voor haar een drankje kopen en als hij wint krijgt hij een drankje van de bar. Uiteraard wint het meisje, aangezien zij dit spel 100x op een avond speelt. Do moet het meisje een drankje geven, wat uiteraard wel dezelfde prijs heeft, maar niet t zelfde alcohol percentage.
Het nachtleven van Patong blijkt een gekkenhuis.

De volgende dag huren we een scooter om het eiland te verkennen. We rijden langs allerlei mooie stranden aan het zuiden van het eiland. Onderweg komen we olifanten tegen die we wat bananen voeren. We vervolgen onze route richting een waterval. Bovenaan de waterval staat een Thais gezin zich te wassen waardoor de waterval heerlijk naar bloemetjes ruikt ;). We springen weer op de scooter en komen net voor het donker terug bij ons hotel.

De volgende dag scooteren we over het zuidelijke gedeelte van het eiland wat als grootste eiland van Thailand, nog vrij klein is. Na anderhalf uur rijden, rijden we een brug over zodat we bij het vaste land van Thailand terecht komen. Omdat hier niet veel te beleven is rijden we weer langs de kust terug naar ons hotel. Zo hebben we in 4 dagen bijna heel Phuket doorgereden.

Chiang Mai 9 januari t/m 13 januari
Vanaf Phuket vliegen we naar Chiang Mai in het noorden van Thailand. We gaan hier een trekking van 3 dagen door de bergen maken. Daarom boeken we slechts voor 1 nachtje een hotel in Chiang Mai. Omdat we in de ochtend aankomen hebben we de hele dag om de stad te verkennen en een leuke trip uit te kiezen door de bergen. Chiang Mai bevalt het ons wel. Het is een vrij rustig stadje, en doet heel relaxter aan. De mensen zijn hier veel aardiger en voornamelijk behulpzamer. Hier zijn geen rare vlaggetjes tuktuk fratsen. We vinden een tour die ons aanspreekt. Op het programma staat: het bezoeken van longnecks, wandelen door de bergen, olifant rijden, 2x slapen in een dorpje tussen de locals, watervallen bezoeken, white water raften en bamboo raften. Er is nog plek voor morgen voor drie personen, dus dat leggen we direct vast. Het is inmiddels donker erg afgekoeld buiten. Overdag is het rond de 30 graden, maar ’s avonds kan het afkoelen tot een graad om 12. We besluiten naar het hotel te rijden om wat warmers aan te trekken. Onderweg rijden we de weg voorbij waar we in hadden gemoeten. Vervolgens raken we de weg kwijt. Omdat we buiten het gebied zijn tot waar de plattegrond gaat, zijn we genoodzaakt om de weg aan locals te vragen. Dit is altijd riskant. Thaien zullen wegens gezichtsverlies nooit zeggen dat ze iets niet weten. Daarom zullen ze altijd als je de weg vraagt, naar een bepaalde richting wijzen. Of dit de juiste richting is weet je pas achteraf. Een man verteld ons dat we rechtdoor moeten gaan en daar ergens naar rechts moeten rijden. Op het moment dat wij na een korte stop weer willen gaan rijden komt hij weer naar ons toe om te zeggen dat we toch rechtsaf moeten gaan. Op hoop van zege zijn we gaan rijden en gelukkig herkennen we de weg op een gegeven moment weer.
De volgende ochtend worden we bij ons hotel opgehaald voor de tour. Als eerste gaan we richting het dorpje van de Longnecks. Longnecks zijn vrouwen die ringen om het nek hebben, waardoor hun sleutelbenen naar beneden worden gedrukt. Hierdoor wordt hun nek langer. Eens in de zoveel tijd komt er een ring bij. Het was interessant om te zien, maar ook een beetje ongemakkelijk om daar als een toerist door hun dorpje te lopen en foto’s van ze te maken. Aan de andere kant, het dorpje verdiend voor iedere toerist E 12,50 voor de toegang. Aangezien er iedere dag ruim 100 toeristen langs komen is dat best een aardig zakcentje voor de dorpelingen als je bedenkt dat je in Thailand voor een appel en een ei kan rondkomen.
Vervolgens reden we door naar een olifantenkamp. Hier werden we op de olifanten geholpen en maakte we een hobbelige wandeltocht van een uur. Na deze trip mochten we zelf gaan lopen. Een wandeltocht van 3 uur voornamelijk bergopwaarts langs smalle paadjes die soms gevaarlijk dicht langs de afgrond liepen. Daarbij had je een rugzak op je rug met de kleren en benodigdheden voor 3 dagen. De temperatuur van 30 graden maakte het geheel niet makkelijker. Toen we uiteindelijk rood aangelopen bovenop de berg bij ons kamp aankwamen waren we meer dan blij! We hadden prachtig uitzicht over het berglandschap en konden de zon achter de bergen zien verdwijnen. Het kamp zelf was redelijk primitief. Douchen kon in rietenhutjes onder ijs en ijskoud water. De toiletten waren van die Franse hurktoiletten omringt met wat riet. De eetkamer was een lage rietentafel, en in de slaapzaal lagen 13 matjes (ter dikte van een tuinstoelkussen) met smoezelige dekens, een apart ruikend hoofdkussen en een klamboe.
We waren met een groep van 13 man waaronder 3 Fransen, 3 Engelsen, 2 andere Nederlanders, en 2 Canadezen. ’s Avonds hebben we met zijn alle een kaartspel gespeeld wat erg gezellig was.
Het werd ’s nachts ontzettend koud. De 2 dekens een dik vest, joggingsbroek, sokken etc waren eigenlijk net niet genoeg. Gelukkig konden we ’s ochtends onder een ijskoude douche springen om warm te worden ;) We vervolgden de tour weer met een lange wandeltocht van 2 uur. Dit ging een stuk makkelijker aangezien dit voornamelijk bergafwaarts was. Vervolgens bezochten we 3 watervallen waar we de een paar uur konden zwemmen en zonnen. Waarna we doorliepen naar de plek waar we gingen overnachten. Ook dit kamp had dezelfde soort “faciliteiten” als het vorige dorpje.
De volgende ochtend begonnen we weer met een flinke wandeling. Vervolgens zijn we gaan White waterraften. Op sommige plekken ging het raften er hard aan toe. Zelfs zo hard dat Peter zijn peddel onderweg verloor en een andere jongen de boot uit werd geslingerd. Na een tijdje werd het water wat rustiger en moesten we overstappen op een bamboo vlot. Omdat we met 5 man waren, bleek het vlot niet te drijven en kwamen we schuivend over de bodem van de rivier aan op onze eindbestemming. Aan het einde van de rivier stond de bus klaar om ons weer terug te brengen naar Chiang Mai.

In Chiang Mai zijn we nog 3 nachtjes gebleven. We hebben nog een aantal keer afgesproken met de groepsleden om wat te eten. Verder hebben we voornamelijk geshopt, massages genomen en flink gechilled.

Ons plan was om vanuit hier naar Laos te gaan en daar ruim een week te blijven. Al snel bleek dat het 20 uur rijden is naar Vang Vieng (Laos). Ook zijn de vliegtickets naar Bali (wat onze volgende bestemming is) vanuit Laos een stuk duurder dan vanuit Thailand. Daarom hebben we Laos geskipt. Van de Nederlanders waarbij we tijdens de tour bij in de groep zaten, hoorde we dat Pai, een plaatsje in de bergen op 3 uur rijden van Chiang Mai een aanrader is. Daarom hebben we besloten om daar een kijkje te gaan nemen.